1) تبلیغات بازرگانی  Advertising
2) اشتهار طلبی  Publicity
3) تبلیغ سیاسی  Propagandu

1)  تبلیغات بازرگانی استفاده از وسایل ارتباط جمعی یا سایر وسایل برای بدست آوردن مشتری بیش تر و فروش بیش تر است. برای

بدست آوردن منافع مالی بطور مستقیم و صریح صورت می‌گیرد و به طور کلی پنهان کردن معایب و بزرگ جلوده دادن محاسن مد نظر است. اغراق و غلو امری عادی محسوب می‌شود.

 

 اما هدف روابط عمومی ایجاد هماهنگی و صمیمیت بین موسسه و کارکنان آن ها و نیز ایجاد و تثبیت تفاهم و اعتماد مردم نسبت به سازمان است. وسیله رسیدن به این هدف در روابط عمومی ذکر حقایق است و چون از این کار قصد استفاده مالی سریع ندارد اخبار و اطلاعات خود را از طریق وسایل ارتباط جمعی در اختیار مردم می‌گذارد.
به عبارت دیگر تبلیغات بازرگانی جنبه سود و مالی دارد در حالی که کار روابط عمومی ایجاد حس تفاهم و اعتقاد به سازمان می‌باشد.

2) اشتهارطلبی یا Publicity عبارت است از تبلیغ بوسیله آگهی‌های غیر مستقیم و انتشار اخبار و مقالات و سایر موارد با هدف معروف کردن یک شخص، شیئی و بالا بردن اعتبار آن ها با صرف هزینه‌های مختلف، در حالیکه هدف روابط عمومی ایجاد اعتماد و حسن تفاهم و صمیمیت بین کارکنان یک موسسه یا مردم است و بابت چاپ و یا پخش خبر هزینه ای صرف نمی‌شود. بنابراین روابط عمومی و اشتهارطلبی در هدف و عمل با یکدیگر تفاوت دارند.

3) تبلیغ سیاسی یا پروپاگاند‌ا نفوذ در افکار عمومی برای هدایت آن به سوی هدف از پیش تعیین شده است و برای دستیابی به آن تنها به ارسال پیام بسنده نمی‌کند بلکه استفاده از هر وسیله ای را مجاز می‌شمرد. معمولاً پروپاگاند‌ا مجموعه اقداماتی به نفع شخص، دولت یا یک مرام و مسلک می‌باشد. گاهی پروپاگاند‌ا با استفاده از روش های روابط عمومی قصد ایجاد هیجان و برانگیختن دارد و گاه جنبه تحمیل به خود می‌گیرد. شباهت های پروپاگاند‌ا و روابط عمومی ظاهری و سطحی است چون با کمی دقت معلوم می‌شود اهداف آن دو کاملاً متفاوت است. هدف روابط عمومی ایجاد حسن تفاهم و اعتماد متقابل از طریق نفوذ در افکار عمومی است.
هدف اصلی روابط عمومی برخلاف سه مورد بالا که جذب و جلب مردم را در دستور کار دارد، امتناع آنان از طریق دادن اطلاعات صحیح و صادقانه می‌باشد. بنابراین کار اصلی روابط عمومی هیچ یک از موارد بالا نیست.